Bert is 9 jaar geleden bij Margreet komen wonen, hij werd toen bijna 8 jaar. Margreet merkte al snel dat de adviezen die ze aangereikt kreeg op basis van zijn diagnoses ADHD en autisme niet werkten. Daarom stopte hij bij Margreet vrij snel met de ADHD-medicatie. Zonder deze medicatie begon Bert weer te zingen en fluiten.

Bert en Margreet volgden samen Oki-B, een therapie waarbij je leert elkaar te vertrouwen. Het hielp hem dat Margreet iemand is die eerlijk is en te vertrouwen. Maar toch hielp dit hem niet voldoende om de noodzaak alles onder controle te hebben, los te laten. Ook hielp het hem niet in andere situaties zoals op de basisschool, waar hij zich heel onveilig voelde, waar het getraumatiseerde kind niet ‘gezien’ werd op een voor hem goede manier.

Margreet las een blog van Esther Groenewegen (alshechtennietvanzelfgaat.nl) en herkende daar veel in. De interesse van Margreet was gewekt en zij is bij Esther Groenewegen een inspiratiedag en de vragenuurtjes op vrijdagochtend op Facebook gaan volgen.

Daarna heeft ze ook de jaartraining gevolgd, waar ze heel zinvolle tips kreeg, zoals ‘niet praten maar doen’, en; je moet niet op cognitie insteken ‘als het hechtingsmonster wakker is’. Dat is voor Margreet echt een meerwaarde geweest. Het lukte Margreet steeds beter om bepaalde momenten niet verbaal/cognitief te reageren op Bert, maar te doen!

Healing Hearts Camp
Via Esther Groenewegen kreeg Margreet informatie over het Healing Hearts Camp. Esther is in het verleden zelf met haar dochter naar dit kamp gegaan. In Nederland deelt Esther informatie van Nancy Thomas met haar volgers. Zij raadt dit kamp enorm aan en ze zou in de toekomst heel graag soortgelijke kampen in Nederland organiseren. 

Margreet vertelt verder: “Ik merkte dat ik op het ingezette pad van trauma-sensitief handelen meer nodig had, ik wilde toch ook graag samen met Bert naar het kamp omdat je dan een week lang alleen maar aan het leren, weten, doen en voelen bent, zonder de afleiding van de dingen van alledag. Bert verheugde zich ook op de leuke dingen die ze gingen doen.”

Input, output, bouncen en creatief
Margreet vertelt over de ervaringen die zij en Bert hebben opgedaan: “De kampdagen hadden een vaste structuur. In de ochtend kregen de ouders les/training (van Nancy) en adviezen mee zoals: zorg elke dag (liefst in een duidelijk schema) voor de vier elementen: input, bijvoorbeeld lezen (verhalen waar je iets aan hebt), output (bijvoorbeeld tekenen), bouncen (trampoline, het rustige, kleine, monotone springen) en creatief/structuur, bijvoorbeeld spelen met lego helpt het brein tot rust brengen en te herstellen.”

De kinderen deden activiteiten in de ochtend, met knutselen maakten ze bijvoorbeeld een kroon voor ouder(s). Bert maakte zelfs een hele goodiebag voor Margreet. En ze leerden liedjes, zoals ‘you are my sunshine’, die ze voor hun ouders zongen.

In de middag en avond was er ‘family time’ en waren er ‘bondingactivities’ voor de ouders en hun kinderen. Een voorbeeld van zo’n activiteit was ijvoorbeeld: er werd een masker van het gezicht van Bert gemaakt (door Margreet). Daarin komt dan ook weer het vertrouwen op elkaar terug en de controle uit handen geven.

Margreet vertelt dat het heel fijn was 24/7 zo bezig te zijn, en o.a. het eten werd gekookt. “Als de ouders de trap af kwamen na de ochtendsessie met Nancy hadden alle kinderen voor hun ouders de tafel gedekt. Er was veel nadruk op respect van de kinderen voor de ouders. Er was aandacht voor dat de kinderen leren de ruimte te krijgen van hun ouders en niet te nemen, omdat het hechtingsmonster altijd de controle wil / alles wil bepalen. Daarbij hoorde ook het leren wachten.”

Het hechtingsmonster
Kinderen die last hebben van het hechtingsmonster, voelen zich snel onveilig  en hebben in het verleden kunnen overleven door controle te houden. In het kamp is daarom veel aandacht voor hoe wij het als ouders anders kunnen doen zodat ons kind hun brein kan herstellen/genezen, zodat ze zich in de basis veilig voelen en geen controledrang meer nodig hebben. En zo in spannende situaties vanuit een gezond brein kunnen reageren op een situatie.

Margreet vertelt ook: “dat leerde ik pas achteraf, dat heb ik me nooit beseft, toen Bert kleiner was en we in het weekend gingen fietsen naar opa en oma en ik de route met hem doornam, dat Bert dan altijd iets opperde om te route te wijzigen en daarmee dus de controle weer terug pakte. Toentertijd ging ik daar vaak in mee. Ik heb pas in die week beseft, dat dat ook die controledrang is.”

Dansen met WALTER
Een advies dat ouders kregen om vooral NIET te doen wanneer het hechtingsmonster aanwezig was” is dansen met WALTER, en, dus vooral niet mopperen, herhalen ed. Als een kind zich niet volgens de regels gedraagt, wordt er volgens een vast patroon gehandeld. Het kind krijgt de opdracht om ‘strong sitting’*, jumping jacks te doen of te bouncen.

Margreet: “Het effect hiervan is dat je rustig wordt, leert om rustig te ademen. Het haalt spanning weg. ‘Nu we thuis zijn, en als er iets is, dan vraag Bert een van die dingen te doen. Wanneer hij daar dan mee klaar is sluiten we af met een knuffel of high five. En dan vraag ik: ‘wat gebeurde er?'”

De ervaring van Margreet is dat Bert dan goed kan vertellen wat er gebeurde. “Dat is heel opvallend, dat hij op het moment dat ik die opdracht geef zich soms niet bewust is waarom hij dat moet doen en dat hij na dat na 5 sprongen bijvoorbeeld wel weet.’’

Breinbooster
De ‘breinbooster’, de versnellingsbak die goed gesmeerd moet worden, doen ze meestal samen. Een oefening waarbij je met je linkerhand de rechter oorlel vastpakt en visa versa,  tong tegen gehemelte achter voortanden,, brede voeten, squatten met tong tegen gehemelte; inademen door de neus terwijl je door de knieën gaat, uitademen als je weer omhoog komt, en omhoog komend tellen; 10 keer herhalen, hardop tot 10 tellend. Je gebruikt hierbij meerdere hersengedeelten tegelijk, het ‘smeert’ de versnellingsbak en stimuleert/activeert de hersenprocessen. Onbewust worden daardoor weggetjes opengezet, want daar gaat het om. Je kunt het zien als een landkaart, wegenkaart, de hoofdwegen zijn er meestal wel, maar de kleinere wegen zijn vaak (deels) afgezet en moeten weer open.

Minder discussies
Het gaat beter met Margreet en Bert nu ze thuis zijn. Bert zegt dat er minder discussies zijn en Margreet zegt dat het vrij simpel is maar soms wel moeilijk om consequent vol te houden, want thuis is er ook de ‘alledag’ weer.

Margreet: “De dingen die we hebben geleerd zijn voor ieder kind goed, maar voor onze, speciale kinderen, een voorwaarde!”. “Stel dat een kind boos naar boven gaat, want er was iets aan de hand. Een goed gehecht kind komt na verloop van tijd weer naar beneden en dan zeggen mama en het kind sorry tegen elkaar en dan is het klaar. Maar dat gebeurt vrijwel niet als het om kinderen met vroeg-kinderlijk trauma of onveilige hechting gaat, dan blijft dat dicht zitten.”

Margreet licht toe: “Wat ik heb geleerd is dat zolang een kind in de reptielenstand staat het luikje dichtzit, en dan kun je niet bij de dingen die je weet, dus weet je op zo’n moment niks.”

“Iets wat me in 9 jaar niet gelukt is, is Bert in de ochtend zijn tanden laten poetsen, gezicht te laten wassen, en haren te laten kammen. Hij poetste dan bijvoorbeeld alleen zijn tanden. Dan moest ik hem steeds opnieuw vragen ook het andere onderdeel uit te voeren. Nu doet hij dat in 1 keer, dat is echt iets wat opengegaan is.”

Niet uitgepraat
We raken niet uitgepraat over de belevenissen en ervaringen van Margreet en Bert. Margreet belooft mij nog een foto en wat links te sturen en we nemen afscheid. Bedankt Margreet en Bert!

*Strong sitting is een bepaalde manier van zitten (met je armen in elkaar gevlochten en je benen over elkaar) waardoor de hersenen kunnen schakelen naar een succesvollere positie.

Interessante links:
Alshechtennietvanzelfgaat.nl (Esther Groenewegen)

Attachment.org (Nancy Thomas)

Filmpje op YouTube van Nancy Thomas: ‘How to cultivate a conscience’

Graag wil Margreet nog een gedicht uit Esthers training delen, Bert herkent zichzelf hierin, het raakte hem. Omdat het is echt geschreven vanuit degene die dat masker draagt.